Οδοιπορικό στην Αιτωλοακαρνανία : Αναζητήσεις στη λίμνη Τριχωνίδα , (μέρος 3)

Μέρος 3ο…..

Η Λυσιμαχεία παλιότερα λεγόταν Μουρστιάνου, το όνομα αυτό προέρχεται από κάποιον Τούρκο τον Αγά Μουρστιάν, που είχε το κτήμα του στην περιοχή της Λυσιμαχείας . Μετά τις αρχαιολογικές ανασκαφές όμως που έγιναν στη περιοχή και την ανακάλυψη του τάφου του στρατηγού Λυσιμάχου, μετονομάστηκε σε Λυσιμαχεία.

Κατά την Αρχαϊκή εποχή (πριν το 100 π.Χ.) υπήρχε μεγάλος οικισμός γύρω από στη σημερινή θέση του Αι-Νικόλα όπου και υπάρχει και το μικρό κατάλοιπο Πελασγιακού τείχους, αλλά και οι αμέτρητοι τάφοι που βρέθηκαν σ' όλη αυτή την περιοχή.

Το χωριό της Λυσιμαχείας βρίσκεται χτισμένο αντίκρυ από το Αγρίνιο στους βόρειους πρόποδες του Αράκυνθου (Ζυγός) με τις κατάφυτες από δέντρα, πουρνάρια , μυρωδάτα σχίνα , αριές, φιλίκια , κουμαριές και ρείκια

Συνεχίζοντας την διαδρομή μας μετά την Λυσιμαχεία βρίσκουμε το Αγγελόκαστρο που είναι και ο τελευταίος σταθμός του οδοιπορικού μας.

Εδώ θα δούμε το ιστορικό μοναστήρι του Παντοκράτορα που βρίσκεται απέναντι από το Βυζαντινό φρούριο, στο λοφίσκο που υψώνεται ανατολικά του Αγγελοκάστρου και που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

Το μοναστήρι είναι ονομαστό για τα κειμήλια πού διαθέτει: λειψανοθήκες και σταυρούς ευλογίας. Με τα κελιά και το τείχος του γύρω – γύρω από το Ναό δημιουργεί την αίσθηση φρουρίου.

Στην ίδια περιοχή ακόμη μπορούμε να δούμε την μονή του Αγίου Παντελεήμονα το κρυφό σχολειό του και τη βρύση με το αγίασμα του 1790 .

Γυρίζοντας πίσω στο δρόμο μας για το Αγρίνιο θα συναντήσουμε τη δικτυωτή σιδηροδρομική γέφυρα (κάτω διαδρομής), που είναι στηριζόμενη σε λίθινα ακρόβαθρα πάνω από έναν παραπόταμο του Αχελώου λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Αγγελοκάστρου και λίγα μέτρα από το σταθμό βλέπουμε και το παλιό Ρωμαϊκό πέτρινο γεφύρι

Κάτω από την σιδερένια γέφυρα του τρένου, περνάει ένας χωματόδρομος που οδηγεί στο Άγιο Ηλία, το μικρό εκκλησάκι που είναι χτισμένο στο ύψωμα με τους ελαιώνες και που νομίζω ότι αξίζει κάποιος να το επισκεφτεί ..!

Αυτοί οι σταθμοί έχουν μια διαφορετική, ξεχωριστή ομορφιά και γι` αυτόν τον μικρό σταθμό περισσότερο , αφού τον έβλεπα από παιδί ακόμη καθώς η οικογένεια περνούσε απο εκεί για το Κυριακάτικο καλοκαιρινό μπάνιο της. Εγώ στεκόμουν κολλημένος στο παράθυρο και παρατηρούσα το τοπίο και αυτός ο σταθμός έγινε … δικός μου!! Θυμάμαι την μεγάλη κίνηση του κόσμου , τους μεγάλους να κρατούν τις φουσκωμένες σαμπρέλες ,ακούω ακόμη και τις φωνές , τα γέλια , μυρίζω τον καπνό από τα βαριά τσιγάρα , ακούω το σφύριγμα και το θόρυβο του τρένου με το αξέχαστο αγκομαχητό του στην ανηφοριά. Ήταν το ταξίδι μου, αυτό που περίμενα κάθε φορά με τα ίδια συναισθήματα χαράς και αγωνίας να με ταξιδέψει στην Σταμνά …!

Η διαδρομή των αναζητήσεων μου έφτασε στο τέλος … φέρνοντας όλες τις όμορφες εικόνες στην πόλη του Αγρινίου που ο μύθος τη θέλει να οφείλει το όνομά της και την ίδρυσή της στον Άγριο, το γιο του βασιλιά της Πλευρώνας και της Καληδόνας, Πορθάονα και της Ευρύτης που εκδιώχτηκε από την Πλευρώνα από το Διομήδη . Σύμφωνα όμως με μια άλλη όμως εκδοχή το όνομα της πόλης του Αγρινίου έχει σχέση με το όνομα ενός αρχαίου λαού, που έζησε σ’ αυτή την περιοχή, των Αγραίων…!!

Συνεχίζεται ….το οδοιπορικό με το 4ον μέρος…..

*Βαγγέλης Δούτσιος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ 1 ΜΕΡΟΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ 2 ΜΕΡΟΣ