Οδοιπορικό στην Αιτωλοακαρνανία : Αναζητήσεις στη λίμνη Τριχωνίδα , (μέρος 9)

Η διαδρομή μας προς το Περδικάκι γίνεται στους πρόποδες του ορεινού
συγκροτήματος (Μηλογόστι) που είναι κατάφυτο από έλατα.
Εδώ συναντάμε και το ελατοδάσος που στολίζει τα βουνά Μητσέλι και Γραμματικού, ανάμεσα στα χωριά Περδικάκι και Πατιόπουλο.

Σημαντική πάντως συμβολή στην ταυτότητα της περιοχής έχουν και τα πολλά πέτρινα γεφύρια, που σε αυτό το σημείο, στο κάτω μέρος που στενεύει η περιοχή περνάει και ο Αχελώος ποταμός . Στα Βρουβιανά αν στρίψουμε δεξιά βρίσκουμε

και την γέφυρα της Τέμπλας, που άρχισε να κτίζεται το 1907 - 1908 και τελείωσε το 1911. Όλες οι πέτρες είναι σκαλισμένες και πελεκημένες με το χέρι.

Η Γέφυρα της Τέμπλας, ενώνει την Ευρυτανία με την Αιτωλοακαρνανία και ο δρόμος μας βγάζει αντίκρυ στο Τοπολιανά , στη Βαλαώρα , (με μια μικρή παράκαμψη στη προβλήτα της Σιβίστης) και στην γέφυρα της Τατάρνας.

Η γέφυρα του Αυλακιού είναι ένα ακόμη λίθινο γεφύρι που ενώνει το νομό Αιτωλοακαρνανίας με τους νομούς Καρδίτσας και Ευρυτανίας.

Το γεφύρι άρχισε να χτίζεται το 1907 και τελείωσε περίπου το 1911 μαζί με το γεφύρι της Τέμπλας. Το γεφύρι και η τοποθεσία πραγματικά εντυπωσιάζουν. Η γέφυρα αποτελείται από ένα κεντρικό τόξο ,ενώ υπάρχουν τέσσερα βοηθητικά μικρότερα τόξα, ένα δεξιά και τρία αριστερά, που ψηλώνουν μακρόστενα, ορθογώνια στο σχήμα, αλλά η στέψη τους παραμένει αψιδόμορφη.

Η διαδρομή μας από το Αυλάκι, το Αγρίδι και την Κάμινα θα φτάσει στο χωριό Θύαμος. Στο Θύαμο είναι ένα ακόμα σταυροδρόμι που από τη μια μεριά οδηγεί προς την σχεδόν έρημη πια Δρομίστα και ακολούθως στην Ιερά Μονή Ρέθα και από την άλλη συνεχίζει στον κεντρικό δρόμο συναντώντας το Πατιόπουλο και το τελευταίο χωριό του Δήμου Ινάχου προς τα δυτικά, τα Πετσάλια.

Οι επιλογές μας για αναζητήσεις στον Ίναχο είναι πάρα πολλές που κάποιος τις προσαρμόζει ανάλογα με τον χρόνο μας . Μπορούμε να κάνουμε μια αρκετά σύντομη διαδρομή προς την Μονή της Παναγίας της Βαρετάδας που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Βαρετάδας , στη πλαγιά πυκνού δάσους .

Η μονή χτίστηκε το 1783 Στη προφορική παράδοση εξιστορούνται ακόμα η αγιότητα και αγωνιστικότητα του Ηγουμένου Αγαπίου ο οποίος ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία.

Ο ναός είναι μονόκλιτος σταυρεπίστεγος με οκτάπλευρο τροΰλλο και είναι όλος ζωγραφιστός από υπέροχες τοιχογραφίες με ένα σημαντικό ζωγραφικό σύνολο του 18^ου αιώνα .

Ας γυρίσουμε όμως εμείς στα βορειοδυτικά του Ινάχου στο χωριό Πετσάλια. Εμείς αλλάζοντας κάπως την διαδρομή μας περνάμε από αυτόν τον υπέροχο ορεινό όγκο και φτάνουμε στην Ιερά Μονή Ρέθα

Είναι το σημαντικότερο Μοναστήρι του Βάλτου. Το καθολικό του μοναστηριού, μέσα σε περίβολο κελιών, ανήκει αρχιτεκτονικά στον τρίκλιτο τετρακιόνιο σταυρεπίστεγο τύπο. Στεγάζεται με πέντε τρούλους, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του μνημείου, έναν κεντρικό και από δύο σε κάθε κλίτος. Όλες οι τοιχογραφίες είναι επιβλητικές ακόμη περισσότερο η σκηνή της Δευτέρας Παρουσίας, ενώ η εικόνα της Παναγίας, «της Κυρίας του Βάλτου», με τον Χριστό, δεσπόζει στον Ναό και θεωρείται θαυματουργή.

Η μονή χρονολογείται στα τέλη του 17ου αιώνα, ενώ στη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν άσυλο ατόμων με ψυχικές παθήσεις.

Ακόμα και σήμερα διατηρούνται οι κρίκοι για την καθήλωση των ψυχασθενών.

Η επιστροφή από την Μονή Ρέθα γίνεται μέσα από μια υπέροχη διαδρομή με τον Αμβρακικό κόλπο στα πόδια μας …

Η κατεύθυνσή μας …. το Ανοιξιάτικο, το Λουτρό και την Μπούκα με το πευκοδάσος, όπου και σταματάμε για τον απογευματινό μας καφέ.

Το ηλιοβασίλεμα από εδώ είναι υπέροχο. Tα χρώματά του φανταστικά, με τον ήλιο καθώς γέρνει στην δύση του, να ζωγραφίζει ένα τοπίο εξαιρετικά όμορφο, αλλά και ρομαντικό….

Ο δροσερός αέρας σε μεταφέρει και αυτός στα χρώματα του ορίζοντα… μέχρι ο ήλιος να χαθεί ..!!

Η διαδρομή μας σχεδόν έχει φτάσει στο τέλος, η Αμφιλοχία είναι η τελευταία στάση στο οδοιπορικό μας…

Η Αμφιλοχία, μικρή παραθαλάσσια πόλη βρίσκεται στο μυχό του Αμβρακικού κόλπου. Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη πάνω σε δυο λόφους που στο νότιο μέρος συγκλίνουν μεταξύ τους και σχηματίζουν ορθή γωνία. Είναι το μέρος που εύκολα σταματάς για έναν καφέ πριν ή μετά το ταξίδι σου. Σήμερα η όψη της πόλης είναι διαφορετική… θα τολμούσα να πω περισσότερο τουριστική που όμως παράλληλα δεν έχει χάσει καθόλου την γραφικότητά της.

Συνεχίζεται ….το οδοιπορικό με το 10ον μέρος….. με αναζητήσεις στον Αράκυνθο..

*Βαγγέλης Δούτσιος